طيف¬سنجي، به مجموعه¬اي از روش‌ها و فرآيندهايي گفته مي‌شود كه در آن برهم¬كنش¬هاي ميان پرتو و ماده مورد مطالعه قرار بگيرند. طيف¬سنجي انبوهي از تكنيك‌هاي مختلف است كه از يك پرتو براي دست¬يابي به ساختار و خواص مواد استفاده مي‌شود. ويژگي مشترك بين همه تكنيك‌هاي طيف¬سنجي تاباندن يك پرتو به يك ماده و مشاهده نحوه واكنش آن به چنين محركي است. اساس روش¬هاي طيف¬سنجي تجزيه¬اي را اندازه¬گيري مقدار پرتو توليد¬شده يا جذب¬شده توسط گونه¬هاي مولكولي يا اتمي موردنظر تشكيل مي¬دهد. تكنيك¬هاي مختلف طيف¬سنجي، براساس ناحيه طيف الكترومفناطيسي كه در اندازه¬گيري دخالت دارند، طبقه¬بندي مي¬شوند. نواحي طيفي مورد استفاده عبارتند از: پرتوهاي گاما (γ)، پرتوهاي ايكس (X)، فرابنفش (UV)، مرئي، مادون قرمز، مايكروويو و فركانس راديويي (RF). يكي¬از كاربردي¬ترين تكنيك¬هاي طيف¬سنجي، به روش تشديد مغناطيسي هسته (NMR) مي¬باشد. تشديد مغناطيسي هسته نامي براي عملكرد جذب تابش فركانس راديويي توسط هسته است كه براي مطالعه و تعيين ساختار تركيب مواد و يا سنتز شيميايي استفاده مي¬شود. با قرارگيري نمونه در يك ميدان مغناطيسي قوي خارجي، انرژي هسته عناصر مشخص، به¬علت خواص مغناطيسي كه دارند، به حداقل دو يا چند تراز كوانتيده شكافته مي¬شوند. در حالت عادي اختلاف انرژي بين ترازهاي اسپين هسته صفر است. ولي در صورتي كه اتم‌¬ها در معرض ميدان مغناطيسي خارجي قوي قرار بگيرند، حالت تبهگن سيستم كم مي¬شود. حال اگر ميدان مغناطيسي خارجي غيرفعال شود، اتم تشديد كرده و شروع به تشعش مي‌¬كند كه به آن تشديد مغناطيس هسته مي¬-گويند. سيگنال¬هاي دريافت¬شده از تشعشع هسته، در بخش آشكار¬ساز دستگاه طيف¬سنجِ NMR شناسايي و اندازه¬گيري مي¬شود. سپس براي شناسايي كمي و كيفي ساختمان يك مولكول و گروه¬هاي عاملي منحصر به¬فرد آن، سيگنال¬هاي دريافت¬شده ارزيابي مي¬شوند. در اين اختراع، از يك مدار ميدان مغناطيسي به منظور ايجاد يك ميدان مغناطيسي كاملا يكنواخت، قوي و قابل تنظيم استفاده شده است. براي اين منظور از آهنرباهاي نئوديميم، هسته فولادي و كلاهك سيم¬پيچي شده استفاده شده است. نمونه تحت آزمايش دقيقا وسط اين ميدان مغناطيسي قرار مي¬گيرد و سپس توسط يك كويل قفس پرنده، تابش الكترومغناطيسي در فركانس لارمور ايجاد مي¬شود كه اين فركانس توسط مدارهاي الكترونيكي و كنترلي توليد و